Interview

Utrechtse queer geschiedenis

Nep of echt? Hoe voelde je je als je als nep-hetero door het leven ging (moest gaan)? Hoe bevrijdend is het als dat niet meer hoeft? Als je mag scanderen: ‘Geen Gijsen of Simonis, geef mij maar een Adonis’ (in bisschopsstad Roermond, eerste grote homodemonstratie op 14 april 1979 tegen uitspraken van bisschop Gijsen dat homo’s geen volwaardige leden van de katholieke kerk konden zijn), of mag zingen dat de kus tussen Romeo en Julius niet meer verboden is, dat je mag zingen : ’Glad to be gay, sing if you’re happy that way’. Geen ‘nep-leven’ meer hoeft te leiden maar een leven in volle glorie? Wim Sonneveld zat zijn hele leven in de kast, Robert Long sprong eruit. Geen nepverhalen meer godzijdank!

Iris Bouman interviewt Kees van den Berg tijdens de Nacht van de Utrechtse Geschiedenis.

Iris Bouman (1998) is historicus en geïnteresseerd in queer geschiedenis. Na studies Geschiedenis en Genocidestudies werkt ze nu als historicus aan uiteenlopende projecten over de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Ook schrijft ze regelmatig over muziek, onder andere bij 3voor12 Utrecht.

Kees van den Berg (1948) is geboren en getogen Utrechter en sinds begin 70er jaren op meerdere fronten actief op het terrein van LHBTI-emancipatie (o.a. COC-Midden Nederland, Flikkercabaret Spitsroeden, de homohoreca, Midzomergrachtfestival, LHBTI-beleidsadviseur gemeente Utrecht). Mede door zijn toedoen vond in 2013, het jaar van de Vrede van Utrecht, de Roze Zaterdag in Utrecht plaats. De laatste jaren zet hij zich in als ambassadeur bij Stichting Roze 50+, belangbehartiger van LHBTI-ouderen. In seizoen 2018 -2019 was hij Mr. Senior Pride Nederland. Kees is ook muzikant, was toetsenist van de Utrechtse popgroep Kadanz (hits o.a. In Het Donker… en Intimiteit) en vormt tegenwoordig een zangduo met Ingeborg Hornsveld met een Queer-liedjesprogramma. Hij is in 2022 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn inzet voor de LHBTI+-emancipatie.